sobota, 10 kwietnia 2010

Zbigniew Herbert "Guziki"

Zbigniew Herbert

GUZIKI

Pamięci kapitana Edwarda Herberta

Tylko guziki nieugięte
przetrwały śmierć świadkowie zbrodni
z głębin wychodzą na powierzchnię
jedyny pomnik na ich grobie

są aby świadczyć Bóg policzy
i ulituje się nad nimi
lecz jak zmartwychstać mają ciałem
kiedy są lepką cząstką ziemi

przeleciał ptak przepływa obłok
upada liść kiełkuje ślaz
i cisza jest na wysokościach
i dymi mgłą smoleński las

tylko guziki nieugięte
potężny głos zamilkłych chórów
tylko guziki nieugięte
guziki z płaszczy i mundurów

15 komentarzy:

  1. 'Zostaną po nas tylko guziki.'

    OdpowiedzUsuń
  2. guzik po nas zostanie....

    OdpowiedzUsuń
  3. Oby po tych,którzy zginęli 10.kwietnia nie pozostały TYLKO guziki...

    OdpowiedzUsuń
  4. po nikim nie powinny zostać TYLKO guziki (przerażający kwantyfikator). giacometti wiedział kim jest człowiek.

    OdpowiedzUsuń
  5. po każdym człowieku powinno coś pozostać, nawet jeśli będzie to tak ulotne jak ludzka pamięć.

    piotr

    OdpowiedzUsuń
  6. i jeszcze przypomniałem sobie o tym oczywistym wierszu:

    "Żaden człowiek nie jest samoistną wyspą; każdy stanowi ułomek kontynentu, część lądu. Jeżeli morze zmyje choćby grudkę ziemi, Europa będzie pomniejszona, tak samo jak gdyby pochłonęło przylądek, włość twoich przyjaciół czy twoją własną. Śmierć każdego człowieka umniejsza mnie, albowiem jestem zespolony z ludzkością. Przeto nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on Tobie."

    John Donne



    piotr

    OdpowiedzUsuń
  7. Jeśli będziemy się zachowywać tak jak dzisiaj"krakusy" nie pozostaną po nas nawet guziki!

    OdpowiedzUsuń
  8. W tej dużej zbiorowości ludzkiej, w śród natłoku słów, czuję się obdzierana z prawa do mojej tajemnicy,czegoś co jest ważne dla mnie.Buduję mosty obronne aby te wartości zachować.Słowo dzisiaj nabrało innego znaczenia, także w poezji.Być poetą to pisać także własną krwią. Tylko dzięki wielkim poetom słowa milkną,dopełnia się treść we wrażliwym odbiorcy. Opadają mosty,wtedy czuję zjednoczenie. Potrzebuję go na wyższym poziomie
    odczuwania co do treści i formy. Docieram do samej siebie, poprzez innego człowieka.Poetę. Przewodnika światła, wtedy nie jestem samotna wśród ludzi. Maryla Stelmach

    OdpowiedzUsuń
  9. Pamięci ofiar pod Smoleńskiem

    Mówimy cicho,
    cisza płonie,
    i palą usta,oczy,dłonie
    jak dzieci ognia,
    wśród płomieni,
    płoniemy blaskiem
    Waszych cieni

    Maryla Stelmach

    OdpowiedzUsuń
  10. "jak dzieci ognia", tak czułam się właśnie!

    OdpowiedzUsuń
  11. Od wiecznej ciszy w stronę życia:

    tamto światło,
    co mi dałeś wczoraj,
    niosę w sobie,
    płoną ich tysiące,
    chcę się życie,
    dzielić jak opłatkiem,
    małe światła,
    stawiać na ulicach.

    Maryla Stelmach

    OdpowiedzUsuń
  12. Życie tamtych ptaków,
    jest ciągłym powrotem do gniazd,
    całym swym nie istnieniem,
    zapachem piór,gniewem,
    lecą w stronę swego przeznaczenia,
    aby tam pozostać żywą kroplą,
    łzą, dla wędrownego poety,
    kolekcjonera łez.

    Maryla Stelmach

    OdpowiedzUsuń
  13. Dziękuję za opłatek życia, przyjęłam go,lżej na sercu.pozdrawiam.
    Magda Łącz

    OdpowiedzUsuń
  14. dzielmy się dobrym słowem i czynem,aby wypełnić pustkę treścią. Stanisława - maturzystka

    OdpowiedzUsuń
  15. tam powinno byc katynski nie smolenski

    OdpowiedzUsuń