Wszystko dodzi się, saleci, ale poezja zwycięża

DZIEŃ ZWYCIĘSTWA POEZJI, SPOTKANIE AUTORSKIE Z: GRZEGORZEM RYCZYWOLSKIM I KRZYSZTOFEM KLESZCZEM; KONCERT SPIĘTEGO; ŁÓDŹ, ŁDK  10 maja 2012r.

Poezji zarzuca się hermetyczność, słynne: "co poeta miał na myśli?". W narzekaniu na poezję słychać: że patetyczna, że nadmiernie ironiczna, że wydumana, że mętna, trudna, niepotrzebna. Słyszałem nie raz: "Nie rozumiem poezji, nie znam się na poezji." albo "Nie lubię poezji."- nawet z ust prowadzącej wieczór autorski. Prowadząca audycję literacką wypowiedziała na antenie radiowej: "Przepraszamy państwa, że tak długo o tym, [o poezji] - wreszcie wyczekana przez państwa piosenka."

Ale są tacy, którzy nie tylko czytają, ale jeszcze chcą spotkać się z autorem, a nawet posłuchać jak czyta.  

Media nie czują zupełnie potrzeby informowania o takich wydarzeniach jak spotkania autorskie. Ale poezja, choć dziś zepchnięta na margines kultury, umie zwyciężać: nad plastikiem, popem, drętwą gadką polityka, kabaretem, grillem, kryminałem i tysiącem innych rzeczy, które przeminą. Zwycięstwo książki poetyckiej jest przesądzone. To prawda, że większy nakład ma gazetka z Lidla, czasopismo z modą, tygodnik, który przez wszystkie przypadki odmienia nieistotne zdarzenia. Zwycięży nad newsem z Sosnowca, nad newsem z Wiejskiej, nad przepisami kulinarnymi z telewizji śniadaniowej, nad nokautami Pudziana, rzutami karnymi, nad "Koko koko Euro spoko".

Dla tych, którzy wierzą w takie zwycięstwo odbyło się czwartkowe spotkanie. Prowadził je Piotr Grobliński.  Przeczytałem wybrane wiersze z mojej książki "Przecieki z góry", tłumaczyłem się z "akwatycznych motywów", mówiłem o inspiracjach poetyckich i muzycznych, o ilustracjach Marzeny Łukaszuk. Podrwiłem trochę ze świata popkultury,  mówiłem: "Wszystko dodzi się, saleci", ale gdy się poszuka, można pokonać popowy chłam. O swoich wierszach mówił też Grzegorz Ryczywolski, zwycięzca konkursu na debiutancki tomik w konkursie skierowanym do studentów, organizowanym przez Kwadraturę i UŁ, autor „Wiosennych porządków”.

A potem był genialny koncert Spiętego. Wielka sprawa, że z motta mojej książki wskoczył na scenę ŁDK. Jego piosenki, doskonale znane mi z płyty "Antyszanty", ze sceny zabrzmiały rewelacyjnie. Wiadomo Spięty "nie je miętki, nie gamoń, i jeszcze nie gwizda na przemijanie.". Był na scenie "sam sobie sterem": używał gitary, samplera, banjo, perkusji i... swej wielkiej charyzmy. Świetnie zabrzmiały też: „Być jak Kazimierz Deyna” z frazą "Jeszcze Polska będzie mistrzem Polski", czy cover piosenki Red Hotów "Pea". Spięty, rockowy poeta, poczuł się wygrany, gdy słowa "haba haba i dingi dong" dośpiewywała mu cała publika, no i gdy trzykrotnie bisował.