Mój wiersz tygodnia (1)

Autor: Piotr Gajda

Tytułem wstępu…Wpadłem na myśl, że w każdy weekend będę umieszczał na „białej” wiersz, który zapadł mi głęboko w pamięć. Będę starał się przy tej okazji przybliżać sylwetkę autora oraz podawać okoliczności mojego zetknięcia się z prezentowanym tekstem. Mam nadzieję, że uda mi się w ten sposób zachęcić przynajmniej kilka osób do szerszego poznania twórczości autorów, którzy byli dla mnie (i są nadal) nieustanną inspiracją.

* * *

aleja czterdziestu ośmiu drzew oprowadzała do
starszej niż najstarsze groby kostnicy

jaskierko nazywał ją stacyjką
ostatniej podróży

chodząc przez pole umierającej kraski do zawodówki
zaglądał przez zakurzone okna do środka

czasem widział grabarzy grających na wiekach
trumien w karty o złotą obrączkę trupa

czasem widział kolegę z czerwoną pręgą na
szyi leżącego w gotowym do drogi wagoniku

czasem widział swoje odbicie w czarnej jak
chitynowy pancerz chrząszcza szybie

czasem uciekał stamtąd jak spłoszona sójka
czasem skradał się tam jak kot tropiący szczura

myśląc że przemyka pod okna stacyjki nie zauważony
przez boga i śmierć nie wiedział że w ich grze o

jego życie śmierć wyłożyła z rękawa na stół
cztery asy

-------------------------------
Po raz pierwszy zetknąłem się z poezją Dariusza Tomasza Lebiody w antologii „Poezja polska 1939 – 1985; Od Staffa do Wojaczka” pod redakcją B. Drozdowskiego i B. Urbankowskiego, której dwu tomowe wydanie kupiłem za dosyć pokaźną wtedy sumę – 2000 złotych. Było to bodajże w 1987 lub 88 roku (pieniądze na zakup dostałem od mojej świętej pamięci babki). Antologia do dzisiaj stoi na mojej półce. Prezentowany wiersz znajduje się w tomie II na stronie 682.

Dariusz Tomasz Lebioda

ur. 23 kwietnia 1958 roku w Bydgoszczy. Pracuje jako wykładowca w Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego. Visiting professor The State University of New York at Buffalo (2002). Członek Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC), Związku Literatów Polskich i Bydgoskiego Stowarzyszenia Artystycznego. Redaktor naczelny kwartalnika filologiczno–artystycznego „Temat”. Wydał ponad dwadzieścia zbiorów wierszy, m. in.: Samobójcy spod wielkiego wozu, Warszawa 1980 [Nagroda pokolenia, które wstępuje, 1980]; Najnowszy testament, Bydgoszcz 1983 [Nagroda Imienia Andrzeja Bursy, Kraków 1984]; Na chwilę przed końcem świata, Warszawa 1988; Pole umierającej kraski, Kraków 1988 [Nagroda im. Klemensa Janickiego, Bydgoszcz 1988; Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego, Warszawa 1989]; Płacz, moje pokolenie. Wiersze wybrane, Bydgoszcz 1990 [Nagroda Za Najlepszą Książkę Poetycką Roku, Poznań 1990]; Krew jednorożca. Wiersze symboliczne, Bydgoszcz 1997; Tren nowego czasu. Wiersze mistyczne 1979–1999, Bydgoszcz 1999; Cmentarz niebieskich aniołów. Wiersze generacyjne 1980–1999, Bydgoszcz 2000; Wiersze o miłości i śmierci, Poznań 2001; Black Silk / Czarny jedwab, Nowy Jork – Kraków 2002 [Symboliczna Nagroda im. Ryszarda Milczewskiego–Bruno w Dziedzinie Poezji, Poznań 2002]; Czeriep Kartezja, przeł. na ukraiński przeł. S. Szewczenko i N. Pokład, Kijów 2002. Descartova lebka, przeł. na czeski L. Martinek, Opava 2003; Czaszka Kartezjusza, Warszawa 2003 [Nagroda Światowego Dnia Poezji – UNESCO, Warszawa 2003]; Kartezijeva lubanja. Izabrane pjesme 1980 – 2000, na chorwacki przeł. J. Nemeth–Jajić, Split 2004; Descartes' Schädel, na niemiecki przełożył K. Grenzler, Kolonia 2005. Autor wielu książek eseistycznych, poświęconych poezji dziewiętnastego i dwudziestego wieku, w tym: Mickiewicz. Wyobraźnia i żywioł (1996), Słowacki. Kosmogonia, Bydgoszcz 2004; Mattes Gold, Köln 2007. Wiersze publikował w „Twórczości”, „Odrze„, „International Poetry Review” (USA) oraz w dziesiątkach innych periodyków literackich w kilkunastu krajach. Trzykrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
(Źródło:b.blog.pl)