Po świetnych koncertach Lao Che i Julii Marcell - koncert duetu Bajzel & Budyń dostarczył mi i licznej tomaszowskiej widowni wrażeń, które trudno opisać. Żywioł Budynia, jego wokalne mistrzostwo, świetny saksofon i charyzma. Gitara Bajzla i teksty kultowego poety: "Co noc / kiedy schodzą do knajp / kolędnicy(...) Arlekin paznokcie gryzie do krwi". Dwóch genialnych muzyków: gitara, saksofon i pudełko z efektami. Poezja śpiewana? Zasypcie piaskiem i polejcie wodą wszystkie ogniska, przy których brzdąkano piosenki Stachury. Odtąd niech brzmią tylko w szalonych intrepretacjach zespołu Babu Król.
Biała lokomotywa, metafora sił witalnych, w piątkowy wieczór wyłoniła się z chaosu, żywa zjawa, istny cud, boska siła. Pojeździła po moich żebrach. Niech sobie istnieje marność, ja wrzucam czarny węgiel do białego pieca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz