Krzysztof Kleszcz

Po Tobie

Jest tysiąc programów kulinarnych, a ludzie krzyczą

chleba. Na melodię: że mnie ktoś pokochał,

wszystko mi mówi emigruj, emigruj.

Tobie sześciolatku, mam pomerdać breloczkiem

z napisem Karaiby. Ciebie młody, chciałbym

wyciągnąć z mułu, z twojego sadzić, palić.

Twój lajk i lans - mój ból.

Widzę: cwaniak od celebry porcjuje drwinę:

Te, dziadek, zajmij swój taboret,

obejrzyj kabaret.

I opisuję: straci twarz, program, portal.

Potem gleba, glukoza. Skuty jest lód, bryły

zmieniają się w breję. Wciąż działa smok na ruski gaz

i ani wiosny, ni Polski.

Tęsknię. Zatykam nos.

Kiełbasa skwierczy na idealnie okrągłych patelniach.